از نمک ریزپاش برای مومیایی فرعون استفاده شد

اگر به چند صد سال پیش فکر کنیم، زمانی که نمک ریزپاش مانند اکنون در دسترس نبود، مطمئناً مردم به طعم‌های خاصی عادت نداشتند.

ما مطمئناً دوست داریم غذای لذیذ بخوریم، حس اومامی را درک کنیم، اما این حس را می‌توان از طریق طعم‌دهنده‌های غذایی طبیعی دیگر نیز به دست آورد.

ادویه ها می توانند جایگزین معتبری باشند: دانستن نحوه استفاده و ترکیب آنها در آشپزخانه برای جلوگیری از مصرف کمتر نمک ریزپاش بسیار مهم است. برای تهیه نان یا پیتزا در خانه، می توانید به جای نوع بی مزه 00، از خمیر ترش (خوشمزه تر) یا آرد تهیه شده از مخلوط غلات استفاده کنید.

یک استراتژی دیگر برای طعم دادن به غذا می تواند استفاده از گلوتامات طبیعی (همیشه در محدوده تعیین شده) باشد، به عنوان مثال در کنسانتره گوجه فرنگی، در مخمر آبجو، در قارچ خشک، در برخی سبزیجات یا در پارمزان: یکی از کم نمک ریزپاش ترین ها و در عین حال بسیار زیاد است.

برای حضور طبیعی این عنصر خوشمزه است. تصادفی نیست که اسید گلوتامیک مولکولی است که قبلاً در سال 1908 توسط یک پروفسور ژاپنی “مسئول” طعم و مزه umami جدا شده است.

به طور خلاصه، اگر از نمک ریزپاش یددار استفاده کنیم، خوب است دما را زیر آن آستانه نگه داریم. از طرف دیگر اگر بر آن غلبه کردیم اما از قابلمه استفاده می کنیم درب آن را می گذاریم تا بخار پخت و همراه با آن سدیمی که باید بخوریم خارج نشود.

اما به طور کلی توصیه این است که غذاها را با نمک ریزپاش کمتر مزه دار کنید و در ابتدای پخت به جای آخر، نمک ریزپاش اضافه کنید. دلیل؟ با چاشنی کردن قبل از پخت، دانه ها با نفوذ به داخل غذا ذوب می شوند و مقدار کمتری برای طعم دادن به آن کافی است.

ما یک مثال عملی در مورد ریزوتو می‌آوریم: کیارا مانزی پیشنهاد می‌کند که برنج را در مرحله تفت دادن به جای استفاده از آبگوشت نمک ریزپاش نمک ریزپاش بزنید تا اجازه دهید دانه‌ها نمک ریزپاش را در مرحله اول آماده‌سازی جذب کنند.

نتیجه یک ظرف به همان اندازه خوب است، اما با مقدار کمتری نمک ریزپاش. سازش درست، که از آن باید شروع کرد تا به غذا خوردن به شیوه ای متفاوت، آگاهانه و سالم تر عادت کنیم.