مواد شوینده در ارمنستان یک سورفکتانت یا مخلوطی از سورفکتانت ها با خاصیت پاک کنندگی در محلول های رقیق است.
این مواد شوینده در ارمنستان معمولا آلکیل بنزن سولفونات ها هستند، خانواده ای از ترکیبات که شبیه صابون هستند اما در آب سخت محلول تر هستند، زیرا سولفونات قطبی (مواد شوینده) کمتر از کربوکسیلات قطبی (صابون) به کلسیم و سایر یون ها متصل می شود. در آب سخت یافت می شود.
مواد شوینده مانند صابونها به دلیل آمفیفیل بودن کار میکنند: تا حدی آبدوست (قطبی) و تا حدی آبگریز (غیر قطبی).
ماهیت دوگانه آنها مخلوط شدن ترکیبات آبگریز (مانند روغن و گریس) با آب را تسهیل می کند. از آنجایی که هوا آبدوست نیست، مواد شوینده نیز به درجات مختلف عامل کف کننده هستند.
سازندگان مواد شوینده در ارمنستان (همچنین عوامل کیلیت یا جدا کننده نامیده می شوند) نرم کننده آب هستند. آب سخت حاوی کلسیم، منیزیم و کاتیون های فلزی (عمدتاً آهن، مس و منگنز) است.
این کاتیونها با آنیونهای سورفکتانت واکنش میدهند و ترکیبات نامحلول (مواد شوینده در ارمنستان فلزی یا آهکی) را تشکیل میدهند که بر روی پارچهها و ماشینهای لباسشویی رسوب میکنند و به سختی حذف میشوند.
سازندگان مواد شوینده در ارمنستان یون های آب سخت را از طریق بارش، کیلاسیون یا تبادل یونی حذف می کنند.
علاوه بر این، آنها با پراکندگی به حذف خاک کمک می کنند. در بیشتر مناطق اروپایی، آب سخت است. در آمریکای شمالی، برزیل و ژاپن، آب نسبتاً نرم است.
اولین سازندگان کربنات سدیم (جوششویی) و سیلیکات سدیم (لیوان آب) بودند. از دهه 1930، فسفات ها (سدیم فسفات) و پلی فسفات ها (هگزامتافسفات سدیم) معرفی شدند و با معرفی فسفونات ها (HEDP، ATMP، EDTMP) ادامه یافت.
امروزه مشخص شده است که این عوامل دارای پیامدهای زیست محیطی جدی هستند که منجر به حرکت به سمت عوامل بدون فسفر خوش خیم تر از نظر زیست محیطی می شود، مانند پلی کربوکسیلات ها (EDTA، NTA)، سیترات ها (تری سدیم سیترات)، سیلیکات ها (سیلیکات سدیم)، اسید گلوکونیک و اسید پلی اکریلیک. یا عوامل تبادل یونی مانند زئولیت ها.